Wartość opałowa węgla

Wzrost zapotrzebowania na energię oraz świadomość zanieczyszczeń środowiska w spalaniu paliw kopalnych między innymi węgla kamiennego skutkuje poszukiwaniem rozwiązań, które przyczyniają się do zmniejszenia emisji szkodliwych gazów i pyłów. Takim produktem jest ekogroszek wyselekcjonowany z węgla kamiennego lub brunatnego. Zmniejszenie substancji niepalnych, siarki, określonej granulacji oraz wyselekcjonowanie węgla wysokokalorycznego stworzyło właśnie taki rodzaj paliwa, najlepiej nadający się do kotłów retortowych.

Zużycie węgla kamiennego w Polsce szacowane jest na około 70 milionów ton – okazuje się, że 15% tej ilości konsumuje drobny przemysł oraz nasze gospodarstwa domowe. I to właśnie ten segment jako jedyny wykazuje tendencje wzrostową. W związku z powyższym, popyt na węgiel rok rocznie ulega zmniejszeniu – rynek węgla o dużej zawartości siarki przy jednocześnie niskiej wartości opałowej maleje. W efekcie wzrost zainteresowania zaczynają odczuwać sprzedawcy nieco innych typów opału, na przykład ekogroszku, miału czy pelletu, zwłaszcza, że ich odbiorcami są zazwyczaj niewielkie przydomowe kotłownie.

W Polsce istnieje ponad dwadzieścia działających kopalń, które dostarczają węgiel na rynek w różnym stopniu. Natomiast każda z kopalń próbuje sprzedać swój urobek o stałych i niezmiennych od lat parametrach na mocno zmieniającym się rynku. Taki stan rzeczy przyczynia się do kondycji sektora węglowego, której tematyka regularnie wraca jako utrapienie dla rządzących.

Wartość opałowa węgla kamiennego

• węgiel typu 31 — płomienny najsłabszy (20-26MJ/kg), ale spala się łatwo i czysto, jasnożółtym płomieniem. Najmniej problematyczny, ale też nie bez przyczyny nazywany papierowym, bo sposobem i czasem spalania przypomina właśnie papier.
  Z wyglądu matowy, jasno czarny, po upuszczeniu na twarde podłoże łatwo się kruszy wzdłuż warstw. Złotawe wtrącenia to także znak rozpoznawczy tego typu węgla z niektórych kopalń.
• wartość opałowa węgla typu 32 — gazowo-płomienny nieco mocniejszy (26-29MJ/kg), spala się pomarańczowym płomieniem z czarnymi końcówkami. Dobrze koksuje, ale też nieco się spieka.
  Z wyglądu ciemno czarny, błyszczący, twardy (wymaga młotka, pęka na nieregularne kawałki).
• węgiel typu 33 — gazowy mocarny (29-31MJ/kg), ale i trudny w spalaniu. Wydziela mnóstwo smolistych, trudnopalnych gazów, spala się ciemnopomarańczowymi kopcącymi płomieniami. Pozostawia twardy, długo spalający się koks. Mocno spieka, cały zasyp potrafi skleić się w jedną bryłę.
  Z wyglądu jak bryła smoły, czarny i błyszczący, bardzo twardy, o jednolitej strukturze.
• wartość opałowa węgla typu 34 i 35 — węgle koksujące wykorzystywane do produkcji koksu w przemyśle. W cywilnych kotłowniach nie powinno się ich stosować, ale można je czasem spotkać na Śląsku, gdzie w niektórych kopalniach górnicy dostają taki węgiel w ramach deputatu. Węgle koksujące są jeszcze trudniej palne, wydzielane przez nie substancje lotne to ciężkie smoły i gaz koksowniczy (trujące i bardzo trudne do spalenia).

Węgiel kamienny – orzech

W domowym tradycyjnym kotle najlepiej sprawdza się węgiel typu orzech lub kostka. Właśnie te gatunki węgla kamiennego od lat powszechnie uważane za lepsze, co wiąże się oczywiście z wyższą ceną. Ta zasada nie obejmuje jednak ekogroszku – jest on zazwyczaj droższy od kostki, a to z kolei efekt dużego popytu na węgiel o takim granulacie, który idealnie sprawdza się w kotłach podajnikowych.

Masz dość samodzielnego szukania dostawcy – nie trać czasu